5 sposobów na modne wnętrze w stylu mid-century

Opublikowany 3 listopada 2015 przez Monika

kreska

„Mid-century is a new scandinavian” – mogłabym napisać i w ten sposób szybko zamknąć temat. Ale byłoby to zbyt wielkie uproszczenie, ponieważ według mnie styl mid-century to nie następca, ale protoplasta estetyki, którą w ostatnich latach określamy jako styl skandynawski. Oba style propagują prostotę, wynikający z funkcji design, przestrzeń oraz jasne światło. Mid-century nie jest więc new scandinavian, to raczej powrót do korzeni.

Nie ukrywam, że popularność jaką zdobywa mid-century cieszy mnie ogromnie. Po pierwsze dlatego, że mam już serdecznie dość wszechobecnych „skandynawskich wnętrz”, których „projekt” polega na wymalowaniu ścian na biało, wstawieniu do kąta szarej sofy z Ikei, kilku tanich podrób krzeseł znanego projektanta i pochlapanego ługiem pniaczka. A wszystko to w ergonomicznym chaosie i z rokokową łazienką we wschodnim skrzydle chałupy. No nie. Przepraszam, ale – paw… Bo ile można. A naprawdę lubię skandynawską stylistykę.
Po drugie niesamowicie rajcuje mnie to, że wreszcie tak bardzo uzasadniony jest fakt, iż każdemu klientowi staram się wtrynić do wnętrza jakiś przedmiot projektu Jacobsena lub Chernera. 🙂

W porządku, co wiec należy zrobić, by mieć wokół siebie modne wnętrze w stylu mid-century? Mam na to pięć prostych sposobów, oto one:

kreska

1. Wstaw do wnętrza jakąś meblarską ikonę. Oczywista oczywistość, powiesz… Pewnie! Najprostsze zabiegi są przecież najlepsze. Gorzej, że dobry, klasyczny design może sporo kosztować – wszystko co sygnowane nazwiskiem Arne Jacobsen, Norman Cherner, George Nelson, Eero Saarinen, czy Charles i Ray Eames wiąże się z konkretnym wydatkiem. Tak, możesz kupić „mebel inspirowany”, ale to przecież nie to samo, czyż nie? Pamiętaj jednak, że fantastyczne projekty połowy zeszłego wieku zeszły nie tylko z desek kreślarskich duńskich i amerykańskich projektantów – również polska szkoła mebla ma się czym pochwalić. Wyguglaj nazwiska takie jak Roman Modzelewski, Rajmund Teofil Hałas (mój profesor ze szkoły <3, tak, jestem taka stara), Maria Chomentowska, Teresa Kruszewska albo Bogusława i Czesław Kowalscy. Przykładowo, krzesło projektu Kowalskich kupić można na nowymodel.org za 580 pln. Oryginalny Cherner będzie nieco droższy…

Egg (Arne Jacobsen):

Swan (Arne Jacobsen):

Cherner Chair (Norman Cherner), Tulip table (Eero Saarinen):
Tulip; Eero Saarinen:

Pretzel Chair (George Nelson):

DSW i DAW (Charles i Ray Eames):

Krzesło Kowalskiego (Bogusława i Czesław Kowalscy):

kreska

2. Zainteresuj się używanymi meblami. Może Twoja babcia ma jakiś mebel na zbyciu? Starą komodę lub stolik, niezbyt lubiane, bo kupione „za komuny”? Wybierz się na pchli targ, przejrzyj Allegro. Rozglądaj się nie tylko za meblami – na przykład dekoracje takie jak porcelanowe figurki z Ćmielowa, to kwintesencja estetyki polskiego mid-century.

kreska

3. Drewniane panele na ścianach. OK, ktoś inny nazwie je boazerią, ale większość z nas ma z tym słowem pejoratywne skojarzenia (wiecie, te przebarwione na ciemną żółć wąskie sosnowe deseczki straszące w korytarzach co bardziej wypasionych mieszkań w blokach lat 80-tych), więc ja będę pisać o panelach drewnianych. 🙂
A serio – drewno na dużych płaszczyznach może wyglądać bardzo fajnie, pod warunkiem, że zainwestujesz w szlachetny materiał i dobrego stolarza. Projektanci z połowy zeszłego wieku kochali drewno, więc pokochaj je i Ty.

kreska

4. Pamiętaj o dużych, efektownych lampach. Nie halogeny, nie przemysłowe, wielkie lampy reflektorowe, nie żyrandole w stylu glamour. Pomyśl o oprawach oświetleniowych jak o rzemiośle, a nawet jak o sztuce. Lampy z czasów mid-century to nie tylko źródło światła, to dekoracja.

Arne <3 =>

kreska

5. A po piąte – przestrzeń. Duża przestrzeń. Openspejsy na całego. Szeroko i wysoko. Jeżeli to dom chcesz urządzić w stylu mid-century, to cała jego dzienna część powinna być otwarta. Kuchnia w postaci obszernego, wyeksponowanego aneksu – niech będzie prosta. Niekoniecznie super nowoczesna, ale prosta. Mówisz, że wszystko fajnie, ale masz do urządzenia tylko kilkudziesięciometrowy apartament? Nie przejmuj się, jeżeli architekci wnętrz potrafią wprowadzać do mieszkań estetykę prowansalskich willi lub skandynawskich wiejskich domów, to dlaczego nie miałoby się udać z mid-century? 😉
Jaka kolorystyka? Właściwie dowolna – wczesne mid-century to prostsze kształty i uboższa gama kolorystyczna, lata późniejsze, te bliższe wybuchowi popularności pop-artu, to czasy zdecydowanie bardziej barwne.

kreska

pics via: Pinterest, nowymodel.org, Fabryka Porcelany AS Ćmielów

Małe mieszkanie w wielkim mieście

Opublikowany 22 października 2015 przez Monika

kreska

Małe jest piękne. Małe jest przytulne. Małe jest fajne. Moja jesienna miłość do niewielkich przestrzeni eskaluje – z niechęcią omijam wzrokiem zdjęcia luksusowych kilkusetmetrowych wnętrz, standardowe 60-metrowe „apartamenty” wydają mi się sztampowe, za to każde małe mieszkanie budzi moje gwałtowne zainteresowanie. Ba, wywołuje nawet uśmiech na twarzy! Nie wiem o co chodzi, czas jakiś taki…

Od kilku dni zachwycam się nowojorską kawalerką zaprojektowaną przez parę architektów z The New Design Project. To jedno z tych wnętrz, na które z przyjemnością patrzysz, mimo, że w gruncie rzeczy nie powala ono na łopatki, ani nie jest kandydatem na pierwsze strony czasopism wnętrzarskich. Jego tajemnica tkwi w tym, że jest absolutnie bezpretensjonalne. Nienachalnie eklektyczne, ładnie łączące stare z nowym. Piękna cegła, ciekawe, proste w formie kafle, odrobina kamienia i drewna. Wszystko w niewielu kolorach, za to wielu fakturach. I na około 30 metrach kwadratowych.

Małe jest piękne. Małe jest przytulne. Małe jest fajne. 🙂

kreska

pics: Alan Gastelum for The New Design Project

Kawalerka idealna

Opublikowany 12 października 2015 przez Monika

kreska

Małe dzieci – mały kłopot, duże dzieci – duży kłopot. Czy w przypadku wnętrz jest podobnie? Czy małe wnętrze łatwo jest zaprojektować, a z dużym jest znacznie trudniej? Nie, oczywiście że nie. Jest wręcz odwrotnie.

Mała przestrzeń to same ograniczenia. Bo albo szalejemy i zamawiamy całe wyposażenie na wymiar, albo biegamy po sklepach z miarką w ręku i mierzymy pierdylion mebli z nadzieją, że wreszcie trafimy na komodę która wpasuje się w te 49 na 32 cm, które możemy oddać jej do dyspozycji. Kawalerka to także ograniczenia stylistyczne – no bo NIE, nie zrobimy na 40 metrach toskańskiej willi.

Każdy kto bywa w Ikei, chociaż raz przechadzał się po ich małych kubikowych mieszkankach ekspozycyjnych i zastanawiał się, jak to możliwe, jak oni to zrobili, jak byli w stanie tak genialnie zagospodarować tę maleńką przestrzeń. Stojąc w środku wnętrza nie większego niż 20 metrów kwadratowych ma się wrażenie, że jest w nim wszystko co potrzeba do życia, a w dodatku jest to ładne i niebywale ergonomicznie. I takie przytulne. Rozwieję Wasze złudzenia – ikeowskie ekspozycje projektuje się od końca, dostosowując ruchome ścianki do gabarytów mebli, a nie odwrotnie, jak w prawdziwym życiu. W prawdziwym życiu sensowne urządzenie kawalerki to często pot, krew i łzy. 😉 No dobrze, może nie jest aż tak źle, ale kiedy masz ambicje stworzyć na 30-40 metrach naprawdę ciekawą przestrzeń, nie masz łatwego zadania.

Ale nie jest to niemożliwe. Trafiłam niedawno na stronę rosyjskiej pracowni buro5 (polecam wędrówki po sajtach projektowych z Rosji, ostatnio dzieje się tam naprawdę dobrze). Najpopularniejszym projektem buro5 nie jest wcale któreś z imponujących wnętrz obszernych podmoskiewskich willi, ale opracowanie malutkiej, bo raptem 38-metrowej mansardy. Znalazło się w niej wszystko co trzeba – część dzienna ze sporą kuchnią i kątem telewizyjnym, maleńka jadalnia, całkiem duża (15,5-metrowa) sypialnia, łazienka, a nawet mini pracownia z wnęką do spania. A wszystko to zaprojektowane z jajem, modnie, dbałością o detal i z lekkim mrugnięciem okiem w kierunku nowoczesnych loftów. Nie ma tam ścisku, bałaganu, nie ma też przypadku. Kawalerka idealna.

kreska

Pics by Lucciano Spinelli for buro5.

Dom w kościele. O źle rozumianej profanacji ponownie słów kilka.

Opublikowany 28 września 2015 przez Monika

kreska

Dom w kościele – piękna, jasna przestrzeń, zabawa stylami, a jednocześnie szacunek dla starej architektury. Oto nowy dom pięcioosobowej rodziny z Chicago, USA, projektu Linc Thelen Design.

Ale takie rzeczy tylko w Stanach. Już kiedyś pisałam, o tutaj, o polskim podejściu do nadawaniu architekturze sakralnej nowych funkcji. Przeszkadzają w tym tak zwana tradycja, a przede wszystkim ludzka mentalność. To przez nie powoli niszczeje wiele pięknych budynków w całej Polsce, których władze kościoła katolickiego już nie chcą, ponieważ wolą inwestować w coś innego.

To co u nas nazwane by było profanacją, w Chicago określone zostało jako wspaniały pomysł, projekt wymagający, pełny wyzwań, ale kreujący cudowną przestrzeń. Dawny kościelny budynek to nowe miejsce do życia dla rodziny z trójką małych dzieci – pomieścił olbrzymią część dzienną z sufitem na wysokości prawie ośmiu metrów, siedem sypialni, sześć łazienek i mnóstwo dodatkowych pomieszczeń, które bez problemu stanowiłyby jeszcze jedno duże mieszkanie. Ale co najważniejsze, projekt z klasą spiął zastane elementy architektoniczne (jak na przykład stare okna z oryginalnymi witrażami) z nowoczesnym designem. Mądry i przemyślany eklektyzm, zero profanacji.

kreska

pics by Jim Tschetter, via lincthelendesign.com, HomeDSGN, ArchDaily

O romansie skandynawskiego minimalizmu z mid-century

Opublikowany 11 września 2015 przez Monika

kreska

To musiało się w końcu stać. Bożyszcze tłumów, piękny, bezkrytycznie wielbiony i jedynie słuszny styl skandynawski ma romans. Romans ze stylem mid-century. Co ważne, związek ten jest nie tylko swoistym zapętleniem historii designu, ale pokazuje jaka będzie najbliższa przyszłość w projektowaniu wnętrz.

To, że ten eklektyczny trend się pojawił to nic dziwnego. W końcu ortodoksyjne skandynawskie wnętrza to doskonałe tło dla każdego designu. Dziwne jest tylko to, że dzieje się to tak późno. Tak, wielu projektantów lubiło mieszać styl skandynawski ze stylem prowansalskim, czy (o zgrozo!) z tak zwanym shabby chic, ale dopiero mid-century w zestawieniu ze skandynawskim minimalizmem podpasował wszystkim tak bardzo, że możemy mówić o wyraźnym trendzie.

Jeszcze długo styl skandynawski będzie podstawą w projektowaniu wnętrz mieszkalnych. Ale stopniowo będzie przegrywał z odważniejszą stylistyką. Sądzę, że jego związek z designem połowy XX wieku będzie ewoluował, aż w końcu dojdzie do punktu gdzie spotka się z pop-artem. Teraz wszyscy kochamy minimalizm, proste formy, jasne, nieskomplikowane światło. Ale wrócimy do barw i ornamentów, jestem o tym przekonana. Historia lubi się powtarzać, więc to tylko kwestia czasu.

Wyjątkowo elegancki przykład tego tytułowego romansu znalazłam w projektach rosyjskiej firmy projektowej INT2. Wnętrze z wizualizacji poniżej to mieszkanie w Sankt Petersburgu, opracowane z godną podziwu konsekwencją i dbałością o detal.

kreska

pics: INT2

Sztuka 3D – o tym, jak wizualizacje wnętrz robią nas w konia

Opublikowany 25 sierpnia 2015 przez Monika

kreska

Znów dałam się nabrać. A niby się znam. Niby wiem, że żyjemy w coraz bardziej wirtualnym świecie, że wiele rzeczy jest na niby, na próbę, na pokaz. A jednak. Ando Studio – chylę czoła.

Obrazek powyżej widziałam kilkakrotnie. Pinterest, oczywiście. Oraz HomeDSGN. Fajne wnętrze, pomyślałam, trochę glamour, ale bez przesady, takie, wyraziste, takie „bold”. Ale w pewnym momencie zaczęła mnie zastanawiać głębia ostrości i idealnie (zbyt idealnie) rozproszone światło. Ha, mam was – sapnęłam. Tia, brawo, to raczej wy macie mnie, bo zorientowałam się dopiero teraz…

Sztuka 3D robi z nami co chce. Wizualizacje wnętrz stają się coraz doskonalsze. Nierzadko funkcjonują w sieci jako zdjęcia, każą nam myśleć, że oglądamy coś, co istnieje, tymczasem to tylko idea… Tyle od lat hałasu o upiększanie modeli, o kreowanie nierzeczywistego wizerunku człowieka. Jak to się ma do pokazywania nam nieistniejących wnętrz? Oh please, to nieszkodliwe, powiecie. Przecież o tyle wygodniej jest projektantowi umieścić w portfolio ładną wizualizację, niż zdjęcie wnętrza po realizacji – bywa przecież, że wykończenie wnętrza przeciąga się latami, zamiast czarnej sofy inwestor był uprzejmy postawić różową w niebieskie kropki, a codzienny bałagan we wnętrzach nie pozwolił na porządną sesję fotograficzną. To wszystko prawda (znam do z autopsji :-/). Ale co w sytuacji gdy hotel reklamuje się wizualizacjami? Co, gdy po przyjeździe na miejsce okazuje się, że zamieszczone w folderze reklamowym obrazki nie mają nic wspólnego z rzeczywistością? Wtedy zaczynamy zgrzytać zębami, co nie?

Wizualizacje w tym artykule to projekt apartamentu na Saint Germain, w Paryżu, autorstwa izraelskiej firmy Ando Studio. Nie będzie to wnętrze hotelowe. 😉

kreska

piks via: Ando Studio

Sypialnie dziecięce – trendy 2014!

Opublikowany 31 marca 2014 przez Monika

kreska

W trakcie przeglądania „dziecięcych” sklepów internetowych w poszukiwaniu dobrego miejsca na kupno modnego skandynawskiego kosza na śmieci za 350 PLN, trafiłam przez przypadek na zdjęcia Jamesa Mollisona i jego projekt Where children sleep. Tak wyglądają sypialnie dziecięce w roku 2014:

kreska

Bilal, 6, Wadi Abu Hindi, Zachodni Brzeg Jordanu

Indira, 7, Katmandu, Nepal

Ahkohxet, 8, Amazonia, Brazylia

Dong, 9, Yunnan, Chiny

NN, 9, Wybrzeże Kości Słoniowej

Bikram, 9, Melamchi, Nepal

Tzvika, 9, Beitar Illit, Zachodnie Wybrzeże Jordanu

Douha, 10, Hebron, Zachodnie Wybrzeże Jordanu

Joey, 11, Kentucky, USA

Lamine, 12, Bounkiling Village, Senegal

Rhiannon, 14, Darvel, Szkocja

Risa, 15, Kyoto, Japonia

Netu, 11, Katmandu, Nepal

Alex, 9, Rio de Janeiro, Brazylia

kreska

Więcej tutaj.

kreska

pics via Pulptastic!

Skandynawskie wnętrza a sprawa polska

Opublikowany 27 lutego 2014 przez Monika

kreska

Lubię skandynawskie wnętrza. Serio. No bo kto nie lubi. Ładne są. Kłopot z nimi jest taki, że są modne, więc każdy kto uważa, że zna się na projektowaniu wnętrz, pisze głównie o nich. Dlatego gdy wędruję po wnętrzarskich blogach, polskich i zagranicznych, często mam odruch wymiotny. Bo co za dużo, to niezdrowo.

Kilkanaście lat temu podobnie było z wnętrzami rodem z Prowansji. Bywały momenty, że czułam się osaczona przez wszechobecne wanilie i fiolety, a zagadnięta przez klienta o kuchnię w stylu prowansalskim miałam ochotę krzyczeć.

Czasami chciałbym być socjologiem i móc kompetentnie opisać frustrujące mnie zjawiska. Aktualnie do białej gorączki doprowadza mnie ślepe naśladownictwo w dekorowaniu wnętrz. Internet to potęga, więc gdy jakiś wpływowy bloger napisze, że, na przykład, wytapetował dziecku pokój tapetami Ferm Living (są świetne!), natychmiast wszyscy robią to samo. No w każdym razie ci, których na to stać. Chociaż znając polskie podejście, robią to również tacy, których zdecydowanie nie stać…

Lubię skandynawskie wnętrza. Serio. Ale nie lubię wąskich horyzontów. W tym przypadku w urządzaniu wnętrz. Jest tyle obłędnych sposobów na zrobienie z wnętrza genialnej przestrzeni. Jest tyle stylów, tyle możliwości. Ale gdy coś zostanie wylansowane jako modne, to nie ma przebacz. Wybrałam się ostatnio do Empiku. Nie mam większych złudzeń co do oferty tego sklepu, ale jakieś tam oczekiwania mam. Stanęłam przed regałem z albumami o sztuce i z głupia frant zaczęłam szukać czegoś o polskiej sztuce ludowej (przepraszam, ale kocham łowickie wycinanki). Jak sądzicie, znalazłam coś na ten temat? Oczywiście, że nie. Bo to nie jest modny temat.

kreska

pix via: 1

Be foxy, czyli moda na lisa

Opublikowany 2 grudnia 2013 przez Monika

To pasjonujące, jak mody na przeróżne motywy pojawiają się i znikają. Jedne na scenie bawią dłużej, inne krócej, a mnie nieodmiennie zastanawia mechanizm jak to się dzieje, że coś staje się popularne, a coś potencjalnie równie atrakcyjnego ginie w pomroce dziejów zupełnie niezauważone, niedocenione. Abstrahuję od pomysłów wielkich kreatorów mody, projektantów wszelkiej maści aktualnie będących na topie. Na ich sukces pracują całe tabuny fachowców i wielkie pieniądze. Ale jak to się dzieje, że pewną przestrzeń internetu, części z Was doskonale znaną, tę cześć, w której królują blogerzy i Pinterest, nagle opanowują chmurki, trójkąty czy jelenie? Jak wpaść na motyw, który podbija świat w tenże sposób, no jak?

Jedną z takich mód jest… lis. Lis jest modny. Lis jest w porzo. W czasach wszędobylskiego jelenia lis dzielnie kontratakuje i według mnie idzie mu nieźle, bo nie dość, że daje parzystokopytnemu radę na ringu wnętrzarskim, to zdecydowanie wygrywa w kategorii modnego zwierzęcego motywu pojawiającego się na ubraniach dziecięcych. I jakoś tak się dzieje, że to wszystko pięknie zgrywa się z viralami takimi jak What does the fox say Ylvisa czy popularnym od kilku tygodni filmem o cudnym skocznym lisie polarnym. Przypadek, czy spisek…? 😉

Krążąc po lisim świecie natknęłam się na urocze malunki na drewnie wyemigrowanej do Stanów estońskiej artystki Kristiany Pärn. Zakochałam się w jej liskach. 🙂 Ten chowający się za drzewem jest jakiś taki lekko podejrzany, ale to detal… 😉

A na pytanie Ylvis odpowiedź jest taka. 😉

pics via: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28

Pokój dziecięcy – 12 MUST HAVE

Opublikowany 24 października 2013 przez Monika

kreska

Jeżeli sądzisz, że obowiązkowymi motywami pokoju dziecięcego są tapeta z Kubusiem Puchatkiem, domek lalki Barbie lub fosforyzujące plastikowe gwiazdki, to nie wiesz nic o życiu. Jedynym ratunkiem dla kogoś tak bardzo passé jest zapoznanie się z tym artykułem! Oto pokój dziecięcy i jego 12 must have. 🙂

kreska

1. Zanim przejdę do tego, co naprawdę na czasie, czuję się w obowiązku wspomnieć o kilku zabawkach, które są swego rodzaju ikonami i będą na miejscu zawsze, niezależnie od panujących mód. Autko w stylu retro, drewniany konik, oldskulowy domek dla lalek, stylizowany wózek i kuchenka – te motywy to pewniak.

2. Tipi to mus. Od pewnego czasu to obowiązkowe wyposażenie każdego szanującego się pokoju dziecięcego. Nie namiot, nie kartonowy domek, ale właśnie tipi. Dlaczego? Bo każde dziecko uwielbia skryjówy. Dlaczego właśnie tipi? Bo tak. Hough. Można kupić gotowe tipi, ale można je również wykonać samemu, praktycznie ze wszystkiego. W necie co drugie DIY to przepis właśnie na tipi.

3. Tablice rządzą. Pochwalenie się na blogu lub FB, że właśnie się kupiło farbę tablicową i przemalowało pół chaty jest niezwykle trendy. Tak od kilku lat jakoś jest to trendy, ale chrzanić detale… Ważne jest to, że tablice są po prostu fajne, a dzieci je lubią. Więc czemu nie.

4. Pompony. To w sumie żadna nowość, pompony wszelkiej maści wiszą w pokojach dzieci w każdym wieku od dobrych paru lat. Pompony się kupuje i robi się je samemu. Ze wszystkiego, z bibułą i tiulem na czele. Nie ukrywam, że je lubię, bo to fajna, tania, radosna i łatwo wymienialna dekoracja.

5. Podobnie jest z girlandami. Robi się je wszystkiego. We wszystkich kolorach, kształtach i wielkościach. Proporczyki, pomponiki, żołędzie, papierki, serwetki, tasiemki… Free your mind! And enjoy. 🙂

6. Trofea myśliwskie. Tak to sobie nazwijmy… Ostatnio to większy mus od tipi. Absolutny must have! Drogi rodzicu, nie rób więc siary, zaiwaniaj do piwnicy i szukaj tego poroża po dziadku! A jak już dawno sprzedane na allegro (zastanawiałeś się pewnie, co to za frajer skupuje takie rzeczy, co?), to zapraszam do robótek ręcznych. Zabawny w tym temacie jest fakt, że wystarczy sama idea poroża. 🙂

7. Budki dla ptaków. No urocze to takie, że zaraz się popłaczę… Budki były już kiedyś modne, później się uspokoiło, a od kilku miesięcy zapanowało jakieś szaleństwo i widać je wszędzie. Cute do bólu…

8. Litery… Małe, duże. Plastikowe, metalowe, drewniane, tekstylne. Literkowa dekoracja to najczęściej pierwsza litera imienia dziecka. Umieszcza się takową blisko łóżeczka. Czasami jest to całe imię potomka, czasami jakieś oryginalne słowo, na przykład LOVE. Żaden pokój niemowlęcy nie będzie modny bez tego elementu, więc ewentualny przyszły rodzicu – nie wzruszaj ramionami, lepiej staw czoło wymagającej rzeczywistości.

9. Chmurki nadal w modzie! Rządzą od jakiegoś już czasu i co istotne – w przeciwieństwie do innych modnych kształtów, takich jak gwiazdki czy romby, widać je nie tylko na ścianach, ale także na ubraniach, pościeli, dodatkach i wszelkiego rodzaju akcesoriach. Acha – ostatnio do chmurek dołączyły kropelki. Chmurka bez deszczyku, to taka nie na czasie chmurka.

10. Ciuchy, malowniczo wieszane tu i ówdzie… Zdecydowanie dziewczyńska dekoracja, ale całkiem urokliwa. Tutu sprawdzają się w tej roli świetnie! Ostrzegam jednak, że ten temat jest prosty tylko pozornie! To niebanalny czelyndż, albowiem nie zaimponujecie nikomu, jeżeli wykorzystacie byle jakie ciuchy – wskazane jest, by były to rzeczy od modnych aktualnie projektantów ubrań dziecięcych!

11. Tapety. Kocham tapety, zachwycona więc jestem, że zawitały do dziecięcych pokoików. Jakie tapety? Tapety w chmurki oczywiście. Oraz w inne modne kształty. A inne modne kształty to: gwiazdki, trójkąty, romby, półksiężyce i motywy leśne.

12. Printy. Tak właśnie: PRINTY. Inaczej się tego nie określa. Nie mam pojęcia dlaczego. Może słowo WYDRUK nie jest odpowiednio sexy. W każdym razie printy są bardzo na czasie, a już na pewno w pokoju niemowlęcym. Na owych obrazkach umieszcza się wszystkie wspomniane wcześniej modne motywy i obowiązkowo jakiś tekst. Najlepiej żeby to był miks literek i jakiegoś zwierzątka… Jakkolwiek to brzmi.

kreska

A teraz do roboty! Powodzenia. 🙂

kreska

pics via: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55

aaa Pracownię stolarską tanio kupię! aaa

Opublikowany 15 października 2013 przez Monika

kreska

Tak, całkowicie serio. Chcę kupić stolarnię. Będę stolarzem. Odkurzam swoją studencką wiedzę z pracowni mebla i przystępuję do pracy. Jestem zdesperowana, przytłoczona otaczającym mnie chłamem i mam dosyć bezproduktywnego narzekania.

W Polsce nie robi się ładnych i tanich mebli. Jeżeli coś jest tanie, to straszy. Jeżeli przydarzy się coś ładnego, od razu kosztuje fortunę. Bo Polak tak już ma, że musi na wszystkim zrobić kilkukrotną przebitkę, inaczej nie upaprze rąk robotą.

Dam Wam przykład – łóżko dziecięce. Małe, dla kilkuletniej dziewczynki. Temat prosty jak drut. Kliku klik, mały internetowy resercz i przerażenie. Powody przerażenia w zestawieniu poniżej.

1. Ktoś, kto ma niewiele pieniędzy, pozwolić sobie może na najprostsze na świecie, nieco siermiężne łóżeczko sosnowe. Ostrzegam, to wcale nie jest najgorszy wybór. Mam nawet ochotę stwierdzić, że całkiem zacny…

2. Jedziemy dalej – rodzic posiadający ciut bardziej zasobny portfel i dysponujący trzema stówami więcej, trafi najczęściej na tego rodzaju propozycję (z góry przepraszam):

3. No dobrze. Gdyby ktoś chciał coś z odrobinę wyższej półki i przeznaczy na zakup łóżeczka do 1000 PLN, to może nabyć:

4. Hmmm. Zdesperowany człowiek myśli sobie, że jak zaciśnie zęby i wykona odpowiednie przesunięcia w budżecie domowym, to będzie mógł sobie pozwolić na większy wydatek. Bo w końcu jak droższe, to prawdopodobnie fajniejsze. Oto coś fajnego za 1500 PLN (z okazji zbliżającego się Halloween):

5. Desperka. Płacz i zgrzytanie resztkami uzębienia. No nic, trzeba wziąć kredyt i kupić coś za porządną kasę. Za 2500 PLN musi się znaleźć coś sensownego. Co? A bardzo proszę:

Nie, nie byłam tendencyjna w tych wyborach. To naprawdę średnia naszego rynku. Takie meble się nam oferuje i takie właśnie cosie zapełniają tysiące polskich domów. Smutne.

Niby zawsze można wybrać się do Ikei i kupić na przykład łóżeczko Minnen… Jest ładne, ale… Ale. Kto się bardziej wysili, lubi retro i intensywniej poszuka, to pewnie w końcu trafi na Błękitną Komodę. Ale nie każdego stać na mebel za prawie 3000 PLN. Można też coś naszkicować i polować na stolarza, który za spory pieniądz wykona naszą wydumkę. Co odważniejsi i bogatsi mogą sprowadzić coś ładnego z drugiego końca świata. W antykwariatach również bywają ciekawe rzeczy…

Ale dlaczego trzeba się aż tak gimnastykować? Ja potrzebuję ładnego łóżeczka dla kilkuletniej córki. To żadna fanaberia. Nie chcę kiczu, nie chcę plastiku, ale nie chcę też wydawać kilku tysięcy złotych. Szybkie DIY w rodzaju materaca plus zagłówek wykonany na ścianie pędzlem lub taśmą washi, jakkolwiek urokliwe, chyba mnie nie satysfakcjonuje.

Dlatego kupię pracownie stolarską. Tanio. Dziękuję za uwagę. Oraz za ewentualną pomoc. <zdesperowana matka mode off> 😉

kreska

pics via: 1, 2, 3, 4, 5, 6

Apartamenty Cosmopolitan, czyli pokazowy strzał w stopę

Opublikowany 25 września 2013 przez Monika

kreska

Postanowiłam dzisiaj, że zostanę siatkarzem. Mianuję się również dziennikarzem, a także, by być możliwie trendy – projektantką mody! Dlaczego? Bo tak! I niech mi ktoś zabroni. Brak mi talentu, kompetencji, wzrostu może…? Plizzz, gadanie…

W porządku, do rzeczy. Słyszeliście o apartamentach w szklanym wieżowcu Cosmopolitan (miasto Warszawa, ulica Twarda)? Musieliście słyszeć. A jak nie słyszeliście, to zbyt rzadko oglądacie TVN. Nie czytaliście nawet? Ejże, a od czego mamy gazeta.pl? W skrócie – developer szklanej warszawskiej wieży wpadł na pomysł, by reklamować swój towar przy pomocy mieszkań zaprojektowanych przez znane osoby.

Doskonale zdaję sobie sprawę, że w tym kraju na projektowaniu wnętrz znają się wszyscy, od znudzonej kury domowej po siatkarza. Ba, projektowanie to pikuś, wiem także, że każdy z moich rodaków jest specem od tenisa, wyścigów samochodowych i katastrof lotniczych. Dobrze, niech będzie, w końcu Polak potrafi. Ale na bogów, jeżeli developer pełną gębą opiera reklamę na apartamentach pokazowych, niech to będą apartamenty faktycznie godne pokazania!

Tymczasem projektantami Cosmopolitan zostali: projektantka mody Gosia Baczyńska, czołowy siatkarz polskiej reprezentacji Zbyszek Bartman oraz dziennikarz Jacek Żakowski. Niech mi ktoś powie, dlaczego oni po prostu nie dostali tych mieszkań za nazwiska do reklamy i tyle? Dlaczego jakiś geniusz kazał im projektować? Nie byłoby lepiej gdyby projektowaniem zajęci się profesjonaliści?

Gosia Baczyńska chciała dobrze. Miała jakieś tam swoje ulubione przedmioty, próbowała coś z nich skomponować, ale wg mnie nie wyszło nic poza frustrującym misz-maszem. To już ciekawsze jest mieszkanie Zbyszka Bartmana – estetyka jest mi zupełnie obca, ten mech szybko facetowi padnie, ale w jego pomyśle dostrzegam przynajmniej jakieś ślady konsekwencji. A apartament Jacka Żakowskiego? Cóż, tutaj posłużę się po prostu jednym z komentarzy do artykułu o Cosmopolitan na bryla.pl: „…wydaje się, jakby ktoś w 2010 pół roku prenumerował Cztery kąty, a następnie doszedł do wniosku, że o współczesnych wnętrzach wie już wszystko.” Od siebie dodam tylko tyle, że musiałaby to być chyba prenumerata z roku mniej więcej 1990…

Drodzy państwo od Cosmopolitan – takich rzeczy się nie robi. Wydaliście kupę kasy na działkę, na projekt budynku, na jego wykonanie i reklamę. Jestem pewna, że wasz budżet by wytrzymał, gdybyście przeznaczyli nieco pieniędzy na wynagrodzenie dla architektów wnętrz. A projektantom mody, siatkarzom i dziennikarzom pozwolili robić to, w czym są rzeczywiście dobrzy.

kreska

pics via: 1, 2, 3, 4

Jak wieża ciśnień podniosła mi ciśnienie

Opublikowany 12 września 2013 przez Monika

kreska

No sorry, trzeba to przyznać – jest kryzys. Również w nieruchomościach. Ceny spadają na łeb, na szyję i na wszystko inne. Wykorzystaj to! Jeżeli nie wiesz co zrobić z 5 milionami funtów utkniętymi w skarpetę – przeczytaj ten artykuł!

Taaa, wiem, bardzo śmieszne… Ale z tymi spadkami cen to sama prawda. Kilka dni temu trafiłam po raz enty na zdjęcia dość znanej architektonicznej przeróbki – londyńskiej wieży ciśnień (Londek, Kennington, przy Blackfriars Bridge nad Tamizą). Zabytkowa wieża, zamieniona rok temu w luksusowy dom, jeszcze w kwietniu tego roku wystawiona była na sprzedaż za 6 i pół miliona funtów. A co me oczy teraz widzą? Skromne 4 miliony i 750 tysięcy funtów. Ałć. A więc ten, no, jeżeli masz trochę wolnej kasy, to może zamiast zakupu trzeciego jachtu warto pomyśleć nad inwestycją w nieruchomości? Jest tak źle, że chyba wreszcie krzywa wygnie się znów górę, co nie? Hłe, hłe.

No dobra, ale wypadałoby napisać coś o samej wieży i o tym, dlaczego podniosła mi ona ciśnienie… Wieża, zbudowana jakoś koło 1870 roku, trafiła w prywatne ręce cztery lata temu, a przez większość zeszłego roku poddawana była zabiegom z rodzaju make over, prezentowanymi między innymi w angielskim programie telewizyjnym „Grand Designs”. Jak widać na zdjęciach, przeróbka nie polegała tylko na przemalowaniu ścian.

Gdy po raz pierwszy zobaczyłam zdjęcie przebudowanej wieży, zdołałam jedynie wycharczeć „osz ja pierdolę”. Czy coś w tym stylu. Generalnie miałam wrażenie, że to co oglądam, to pobitewny krajobraz, że to wszystko to albo efekt spotkania z dronem, który Amerykanie jak zwykle wysłali niekoniecznie tam gdzie trzeba, albo po prostu kiepski żart. Okazało się, że nie, że to nie żart… A media w większości były zachwycone. Ych. Lubię odważne przeróbki, kocham eklektyzm. Ale tego co zrobili z tym zupełnie przyzwoitym ceglanym budynkiem przeżyć nie mogłam. Ciśnienie ostro mi skakało przez parę miesięcy, bo gdzie się człowiek nie ruszył, to trafiał na foty nieszczęsnej water tower. I te zachwyty klakierów różnej maści… Ych. Przepraszam, ale nie byłam w stanie dopatrzeć się tam żadnych logicznych odniesień do czegokolwiek. Do żadnego stylu, do historii okolicy, czy estetyki sąsiadujących budynków. To, że domy w pobliżu są w miarę nowoczesne, prostokątne i mają czarne elementy, to dla mnie za mało. Jeżeli chodzi o architekturę, nie lubię domyślać się co „poeta miał na myśli”.

W porządku, czas na puentę. Czy zmieniłam zdanie? Cholera nie wiem… Ale faktem jest, że jak teraz patrzę na te zdjęcia, to puls mam równy. Chciałabym racjonalnie to wytłumaczyć, ale nie wiem czy potrafię. Jedyne, co mi przychodzi do głowy to to, że z czasem jesteśmy w stanie przyzwyczaić się do wszystkiego. Do największej maszkary. Ale i do ósmego cudu świata. Czas rzeczywiście wygasza emocje. I nie jestem pewna, czy mi się to podoba.

kreska

pics via: Intharlld., Rightmove

Niebieska sypialnia / Blue bedroom

Opublikowany 24 czerwca 2013 przez Monika

Niebieskie sypialnie. Nie są modne już od dawna. Jeżeli współcześnie spotykamy niebieski gdzieś we wnętrzu, to przeważnie jest to chłopięcy pokój. Czasami trafimy na odcienie granatu w nadmorskim apartamencie… Ale oderwijcie się na chwilę od obowiązujących trendów i spójrzcie, jakie cuda mogą sprawić niebieskości w sypialni.

Od delikatnego baby blue, po stonowany ciemny granat. Delikatne i romantyczne, innym razem eleganckie, nawet ciut nadęte. Co tu dużo pisać – niebieska sypialnia potrafi być naprawdę fajna.

pics via: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39

Niebieska łazienka / Blue bathroom

Opublikowany 13 czerwca 2013 przez Monika

No jest taka sytuacja, że mam słabość do niebieskich łazienek. Nie będę się wypierać.
I kręcą mnie zarówno te niewinnie błękitne, jak i te eleganckie w navy blue. Loffciam. 😉

Niniejszym niebieska łazienka w odsłonach wielu, bardzo wielu: